Wyznaczenie koordynatora ds. dostępności dla jednostek publicznych jest obowiązkiem nałożonym na wszystkie podmioty publiczne, zgodnie z art. 14 ustawy o zapewnianiu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami z dnia 19 lipca 2019r. Przedmiotowa ustawa nakłada na podmioty publiczne obowiązek wyznaczenia co najmniej jednej osoby pełniącej funkcję koordynatora ds. dostępności. Zadaniem ustawy jest poprawa warunków życia i funkcjonowania obywateli ze szczególnymi potrzebami, którzy są narażeni na marginalizację lub dyskryminację m.in. ze względu na niepełnosprawność lub obniżony poziom sprawności. Niepełnosprawność jest pojęciem bardzo szerokim i niejednoznacznie definiowanym. Światowy Program Działań na Rzecz Osób Niepełnosprawnych (The World Programme of Action for Disabled Persons) oraz Standardowe Zasady Wyrównywania Szans Osób Niepełnosprawnych (The Standard Rules on the Equalization of Opportunities for Persons with Disabilities) przyjmują, że niepełnosprawność jest problemem społecznym. Niepełnosprawność to relacja między zdrowiem człowieka, a społeczeństwem i środowiskiem, które go otacza. W literaturze wyróżniamy niepełnosprawność sfery sensorycznej, fizycznej, psychicznej oraz kulturowej. W organach administracji rządowej i samorządowej, organach w kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądach i trybunałach od 30 września 2020 r. powinni zostać wyznaczeni koordynatorzy dostępności. Koordynator pełni więc funkcję opiekuna dostępności i rzecznika rozwiązań na rzecz osób ze szczególnymi potrzebami. Koordynator ds. dostępności jest odpowiedzialny za przygotowanie planu działania na rzecz poprawy dostępności podmiotu publicznego, dla którego pełni funkcję. Powinien także brać udział we wdrożeniu planu i dbać o utrzymanie dostępności na odpowiednim poziomie. Wymaga to przeprowadzenia analizy funkcjonowania każdej jednostki w obszarze architektonicznym, cyfrowym, informacyjno – komunikacyjnym i organizacyjnym. Pamiętaj, koordynator ds. dostępności może uchronić Twoją jednostkę przed nałożeniem kary pieniężnej. Jeśli podmiot publiczny nie spełni minimalnych wymagań w zakresie dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami, to można składać skargę na brak dostępności. Pozytywne rozpatrzenie skargi może skutkować nakazem gwarancji dostępności, a niewywiązanie się z tego – nałożeniem kary pieniężnej.