Zgodnie z art. 21 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich, przed nawiązaniem z osobą stosunku pracy lub przed dopuszczeniem osoby do innej działalności związanej z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez małoletnich, lub z opieką nad nimi, na tej osobie ciąży obowiązek przedłożenia pracodawcy lub innemu organizatorowi takiej działalności informację z Krajowego Rejestru Karnego w zakresie przestępstw określonych w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2023 r. poz. 1939), lub za odpowiadające tym przestępstwom czyny zabronione określone w przepisach prawa obcego.
Ustawodawca nie uregulował kwestii aktualności przedkładanego zaświadczenia o niekaralności. Czytając przepis literalnie można dojść do wniosku, że zaświadczenie mogłoby równie dobrze zostać wystawione 20 lat temu i wystarczyłoby to do wypełnienia tego obowiązku, ponieważ informacje z KRK (zaświadczenia) nie mają domyślnego terminu „ważności”, gdyż jest to zwykle regulowane przez przepisy szczególne będące podstawą przedłożenia zaświadczenia.
Takie rozumowanie jest oczywiście niespójne z celem nowelizacji znanej jako Ustawa Kamilka, jaką jest zwiększenie bezpieczeństwa małoletnich przed przestępstwami popełnianymi na tle seksualnym. Z tego powodu należy uznać, że to na jednostce spoczywa obowiązek ustalenia terminu „ważności” informacji z KRK w przepisach wewnętrznych.
Właściwym miejscem wprowadzenia regulacji wydają się być standardy ochrony małoletnich, w niektórych jednostkach funkcjonujące pod nazwą „polityki ochrony dzieci przed krzywdzeniem”. Rekomendujemy wprowadzenie do standardów postanowienia, zgodnie z którym informacja z Krajowego Rejestru Karnego powinna być sporządzona nie wcześniej niż przed 3 miesiącami przed dniem jej przedłożenia. Ustalenie konkretnego terminu zależy od jednostki, wydaje się jednak, że nie powinien on być dłuższy niż 1 rok, ponieważ zgodnie z art. 76 § 1 Kodeksu karnego skazanie ulega zatarciu z mocy prawa z upływem roku od zakończenia okresu próby, a zatarcie skazania jest podstawową przesłanką wykreślenia osoby z KRK.
Podstawa prawna:
– Ustawa z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 560).
– Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 17 z późn. zm.).
– Ustawa z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 276).